خسته تر از هر روز و هر سالم...

روی مبل دراز دراز کشیده ام و سایه انگشتهایم در حال تایپ کردن شبیه انگشتان غول تنهای کوچکی است که در جستجوی پنجره آرامش پیر و فرسوده شده....

کاش

کاش

کاش 

اندوه انگشتانم ....

کاش